شاید تا به حال با افرادی مواجه شده باشید که وقتی از آنها در مورد ظهور امام عصر(عج) و اینکه آیا دوست دارند آقا ظهور کند یا نه، سوال میکیند در کمال ناباوری می شنوید که می گویند:نه!
وقتی سوال می کنید که چرا؟ جواب می دهند که: وقتی آقا ظهور کنند عده ی بسیاری از مردم به هلاکت می رسند و به تعبیری همه گناهکاران و حتی آنها که خطای کوچکی از ایشان سر زده،از زیر تیغ عدالت امام عصر(عج) جان سالم به در نمی برند.
به نظر شما ریشه ی این تفکر و عقیده در کجاست؟ از کجا نشات گرفته که دوستان آقا در مورد زیباترین و کاملترین عصاره ی خلقت اینچنین تفکری داشته باشند و به نوعی گرفتار رکود در ایام غیبت و یا خدای ناکرده واپس گرایی شده باشند و در نتیجه ظهور امام مهدی(عج) به تعویق بیافتد؟
هراس از حکومت عدل جهانی بقیة الله الاعظم (ارواحنا فداه) آسیبی بسیار بزرگ و خطر ناک است که باید به هر صورت امکان ، با تزریق معرفت در جامعه ی شیعی و جهانی آنرا برطرف نمود.
در این پست به بخشی از علل چنین تفکر منفی ای اشاره می گردد
روش امام مهدی در تشکیل حکومت
متأ‌سفانه، ذهنیت رایج مسلمانان آن است که امام مهدی (عج) با چهره‌ای خشن ظهور می‌کند و با تکیه بر شمشیر و قتل و کشتارِ مخالفان خود، موفق به برپایی حکومت و کسب قدرت می‌شود. این ذهنیت در روایاتی ریشه دارد که در این باره موجود است و در کتاب‌ها و بر روی منبرها برای مردم بازگو می‌گردد. برپایهِ پاره‌ای از این روایات، امام مهدی (عج) به هنگام ظهور، چنان با خشونت و درشتی با مردم رفتار می‌کند که بیش‌تر آنان آرزو می‌کنند که کاش هرگز او را نبینند، عدهِ زیادی از آنان نیز در نسب او به تردید می‌افتند و او را از آل محمد (ع) نمی‌دانند.
روایات دروغین و محمد بن علی الکوفی
تعداد این روایات به بیش از پنجاه مورد می‌رسد. از این تعداد، سند نزدیک به سی مورد از آنها به شخصی به نام محمدبن علی الکوفی می‌رسد که فردی بدنام و دروغ‌گو است و تمام علمای رجال بر بی‌اعتباری روایات او حکم کرده‌اند. این شخص، در زمان امام حسن عسکری (ع) می‌زیسته و از معاصران جناب فضل بن شاذان بوده است.
فضل بن شاذان از اعاظم روات و بزرگان شیعه است که هیچ شکی در جلالت و قدر و منزلت وی وجود ندارد، تا جایی که امام عسکری (ع) در مدح و توصیف او می‌فرماید:
اِنی ا‌غبط اهل الخراسان لمکان الفضل.
به خاطر آن که فضل، خراسانی است، من آرزو داشتم که از اهل خراسان می‌بودم.
حال، فضل بن شاذان در وصف محمدبن علی کوفی می‌گوید: «رجلٌ کذّاب؛ مردی بسیار دروغ‌گوست».
و در جایی دیگر اظهار داشته است:
«کدت ا‌قنت علیه؛ نزدیک بود در قنوت نماز لعن و نفرینش کنم».
اکنون به چند نمونه از این دست روایات اشاره می‌کنیم:
روایت نخست: روایتی است که بیش از یک صفحه از بحارالانوار را به خود اختصاص داده است، در این روایت آمده است:
حضرت مهدی (عج) پس از ظهور، عده‌ای از مسلمانان را مورد تعقیب قرار می‌دهد، آنان نیز فرار کرده به نصارای روم پناه می‌برند. نصارا به آنان می‌گویند اگر می‌خواهید به شما پناه دهیم، باید صلیب بر گردن بیاویزید و مسیحی شوید. این گروه نیز از ترس امام زمان مسیحی می‌شوند. حضرت این مسلمان‌های فراری را از چنگ نصرانی‌ها بیرون می‌آورد، مردان آنها را می‌کشد و شکم زنان باردار آنها را پاره می‌کند؛ «فیقتل الرجال و یبقر بطون الحبالی».
باید دانست که امام زمان (عج)، دارای مقام امامت است و بهتر از هر کسی احکام اسلام را می‌داند.
در دین اسلام اگر زن بارداری مرتکب جنایتی گردد و حدّ بر او واجب شود، به عنوان مثال اگر زنا دهد و چهار شاهد عادل بر زنا دادن او شهادت دهند و بنا شد که او را حدّ بزنند، مادامی که این زن باردار است جاری کردن حد بر او حرام است؛ باید صبر کنند تا فارغ شود و بعد حدّ را بر او جاری سازند. با این همه، آیا حضرت ولی عصر (عج) شکم زن باردار را پاره می‌کنند؟! آیا این روایت جَعل و دروغ نیست؟
روایت دوم: در بحارالانوار [1] ، از کتاب غیبه نعمانی به این سند ذکر شده:
عن علی بن الحسین (ع) عن محمد العطار عن محمدبن الحسن الرازی (مجهول الهویّه) عن محمدبن علی الکوفی عن البزنطی عن ابن بکیر عن ابیه عن زُراره عن ابی جعفر (ع): «ا‌یسیر (الحجه) بسیره النبی (ص)؟» فقال: هیهات انّ رسول‌اللّه سار فی اُمّته باللین والغائب یسیر بالقتل.
آیا امام مهدی (عج) بر طبق روش رسول خدا (ص) عمل خواهد کرد؟ فرمود: هرگز، رسول خدا (ص) با نرمی با امّتش رفتار کرد، در صورتی که امام مهدی (عج) از روش قتل و کشتار استفاده خواهد کرد.
این روایت علاوه بر آن که ضعف سند دارد با روایات صحیحه‌ای که دربارهِ شباهت رفتار امام عصر (عج) با رفتار پیامبر اکرم (ص) وجود دارد و بعداً ذکر خواهد شد در تعارض است.
روایت سوم: [2] باز با همان سند قبلی است: «عن محمدبن علی الکوفی عن البزنطی عن العلاء».
در این سند مغیره بن سعید نیز آمده که حضرت صادق (ع) در مورد او فرموده است:
لعن اللّه المغیره بن سعید ا‌نّه دسّ فی ا‌حادیث ابی کثیراً.
خدا لعنت کند مغیره‌بن سعید را همانا که او در روایات پدرم بسیار دست می‌بُرد (آنها را تغییر می‌داد).
در این روایت همانند روایات قبلی، باز مسئله کشتار مطرح شده است. و این سخن را به امام نسبت می‌دهند که: سمعت ا‌با جعفر (ع) یقول:
لو یعلم الناس ما یصنع الغائب اِذا خرج لا‌حبّ ا‌کثرهم ان لایروه ممّا یقتل الناس.
اگر مردم می‌دانستند مهدی (عج) پس از ظهور چه می‌کند بیش‌تر آنها دوست نداشتند او را ملاقات کنند به دلیل کشتار مردم توسط او.
چنین سخنی از طرف یک آدم دروغ‌گو به امام معصوم نسبت داده شده و به هیچ وجه قابل پذیرش نیست؛ چرا که انسان عاقل اگر سخن انسان دروغ‌گویی را مبنی بر شراب خواری فلان مؤ‌من بشنود باور نخواهد کرد و به خود اجازه نقل این سخن را نخواهد داد چه برسد در مورد امام معصوم. در دنباله این روایت چنین آمده است که:
یقول کثیر من الناس لیس هذا من آل النبی لو کان لرحم.
آن قدر کشتار می‌کند که مردم می‌گویند، او از آل پیامبر (ص) نیست؛ چرا که اگر از آل پیامبر بود رحیم و مهربان بود و کشتار به راه نمی‌انداخت.
این سخن در مورد کیست؟! آیا در مورد حجاج بن یوسف ثقفی نیز چنین سخنی گفته می‌شود؟!
روایت چهارم: به دنبال همین روایت شماره 114؛ عن محمدبن علی الکوفی عن البزنطی عن عاصم بن حمید الحناف عن ابی بصیر قال ا‌بو جعفر (ع):
«لیس شأ‌نه اِلاّ بالسیف لایستتیب ا‌حداً؛ سر و کار مهدی جز با شمشیر نیست و توبهِ کسی را نمی‌پذیرد».
آیا این شبیه سیرهِ رسول اللّه (ص) است؟
نکته مهم این است که محمد بن علی کذّاب روایات خود را نوعاً به افراد ثقه نسبت می‌داده تا روایاتش صحیح جلوه کند؛ همان طور که در اینجا نام حناف در سلسله سند آمده که او از ثقات است.
روایت پنجم: این بار از ابن محبوب (از اصحاب اجماع) عن البطائنی عن ابی بصیر عن ابی عبداللّه (ع)، می‌گوید: از امام پرسیدم: مهدی کی ظهور می‌کند؟ فقال:
ما تستعجلون بخروج الغائب فواللّه ما هو اِلاّالسیف والموت تحت ظلّ السیف. [3] .
چرا برای ظهور غایب (امام زمان) عجله می‌کنید، به خدا قسم او فقط با شمشیر سر و کار دارد و قتل و کشتار.
روایت ششم: از علی بن ابی حمزهِ بطائنی شیخ الواقفیه که قائل به خاتمیت امامت به موسی بن جعفر (ع) است؛ او می‌گوید ایشان «امام موسی بن جعفر (ع)» امام غایب است و اصلاً قائل به امام دوازدهم نیست. در روایتی از امام رضا (ع) نقل شده است که پس از دفن این شخص فرمود: نکیر و منکر عمودی از آتش بر او زدند که: «امتلا قبره ناراً اِلی یوم القیامه» الان حدود هزار و دویست سال است که در قبرش می‌سوزد. به هر حال روایت این است؛
عن ابن ابی بطائنی عن ابیه عن ابی بصیر عن ابی عبداللّه (ع) قال:
اذا خرج الغائب لم یکن بینه و بین العرب و قریش اِلاّ السیف ما یأ‌خذ منها اِلاّ السیف. [4] .
چون آن غایب بیاید، میان او و قریش شمشیر حاکم است و بس و از قریش غیر از شمشیر چیزی دریافت نمی‌کند.
این‌ها تنها چند نمونه از روایاتی است که در این زمینه وارد شده است.
صرف نظر از محمدبن علی کوفی، عده‌ای از راویان دیگر این روایات نیز به هیچ وجه مورد اعتبار نبوده و روایاتشان قابل پذیرش نیست.
گذشته از اشکالات سندی، این دسته از روایات، از جهت دلالت نیز ناتمامند و قابل پذیرش نمی‌باشند؛ زیرا مفاد بسیاری از آنها با ضروریات مذهب و شریعت در تعارض است و به هیچ عنوان نمی‌توان آنها را توجیه کرد.
اصولاً امام مهدی (عج) می‌آید که عدالت را بیاورد و بساط جور و جفا و ستم را برچیند. بنابراین، امکان ندارد که بخواهد از راه ظلم به عدل برسد و یا با ایجاد بدعت، سنت جدش حضرت محمد (ص) و امیرالمؤ‌منین علی (ع) را زنده کند. سنت رسول خدا (ص) آن بود که اجازه نمی‌داد هیچ زن بارداری را حد بزنند و یا قصاصش نمایند، ولی بر اساس آن چه محمدبن علی کوفی نقل کرده است، امام مهدی (عج) شکم زنان بارداری را که از ترس و برای حفظ جان خود مسیحی شده‌اند پاره می‌کند!!
ادامه دارد
............................................
پی نوشت ها:
1) بحار الانوارج52 ص353 حدیث109
2) همان ص353 حدیث113
3) الخرائج ج3 ص155-غیبة الطوسی ص459
4) شیخ طوسی،الغیبة ص459-الخرائج ج3ص155
